Włókna odporne na zginanie i o małej średnicy

„Standardowe światłowód jednomodowy” G.652 jest szeroko stosowany od dziesięcioleci. Historia rozwoju standardów dla włókien optycznych opiera się na problemach branżowych i trwa do dnia dzisiejszego. Dzisiaj przyjrzymy się „włóknom odpornym na zginanie” i „włóknom o małej średnicy”.

Włókna niewrażliwe na tłumienie zginania

Straty na zagięciach mogą stanowić poważny problem podczas instalowania włókien optycznych w ograniczonych przestrzeniach w częściach sieci dostępowych i transmisyjnych. Dlatego ITU opracowało normę G.657, która określa wytrzymałość na zginanie dwóch rodzajów włókien. Klasa B obejmuje światłowody sieci dostępowych, które mogą nie być zgodne ze standardem G.652 i charakteryzują się niskimi stratami po zgięciu do promienia 7,5 lub 5 mm (14).

Co to jest włókno odporne na zginanie?

Utrata zgięcia ma miejsce, gdy włókna jednomodowe napotykają zagięcia lub ciasne stosy, na przykład wewnątrz szafek, kanałów kablowych, pionów i przegród. Jednym ze sposobów ograniczenia tłumienia jest zmniejszenie średnicy pola modowego w celu poprawy ograniczenia optycznego.

Innym podejściem jest zintegrowanie warstwy szkła o niskim współczynniku załamania światła z zagłębioną okładziną wewnętrzną w pobliżu rdzenia lub z „rowkiem” w okładzinie. Inne rozwiązania polegają na zintegrowaniu w rdzeniu włókna otworów lub nanostruktur o mniejszej długości fali.

Wskazano lokalizację tych konstrukcji. Wybór najlepszej opcji zależy od wymagań aplikacji. Straty na zagięciach zwiększają się także wraz z transmisją długości fali (15).
Włókna o małej średnicy

Zmniejszenie grubości włókna (średnicy osłony i grubości powłoki) umożliwia ściśnięcie włókna do mniejszej objętości i zgięcie go z mniejszym promieniem bez tworzenia drobnych pęknięć, które mogą powodować pękanie włókna. Umożliwia to również wprowadzenie większej liczby włókien do kabla. Możliwości są dwie: zmniejszyć osłonę i pokrywającą ją powłokę ochronną lub po prostu zmniejszyć grubość powłoki ochronnej.